Kimsenin keşfetmediği ve kıymetini bilmediği şeyi değersiz sanmak tüketiyor güzellikleri. Her şeyin değerini popülerliğiyle ölçmek, duru ve keşfedilmemiş güzelliklere karşı kör bırakıyor. Yalnız bize hoş gelen artık bizi tatmin etmiyor, vasat çoğunluğun beğenisinde yok oluyoruz. Kalabalıkların kabulleri doğru kabul edilir. Oysa kalabalıkları vasat insanlar oluşturur. Vasat çoğunluğun esaretindeki sıradanlıktan bilgeliğin yüceliğindeki sadelikle uzaklaşılır. Bu yüzden, bilgece olgunluğa ulaşmış insanlar sade ve gösterişsiz şeylerden yüksek keyif alırlar. Kalabalıklar kimseyi aldatmasın. Aynı şeyi ne kadar çok insan koro halinde tekrar ederse etsin, yanlışlar yine yanlıştır ve saygın değildir. Zaten en büyük yanılgılardan birisi de, çoğunluğun haklı olduğunu varsaymaktır. Evet, azınlık yanılır ama çoğunluk çoğunlukla yanılır... Hak edilmiş kibir diye bir kavrama inanıyorum. Niteliklerinin ve değerinin farkında bir insanın, vasatın içinde eriyip kaybolmamak için sergilediği kibir asil bir davranıştır. Kibir, tevazudan anlamayan vasat topluluklar içinde bazen asaleti ve saygınlığı korumanın tek yoludur. Vasata fayda sağlayıp onların gelişimine katkı sağlamak için onların gözünde üste konumlanmaya ihtiyaç vardır. Çünkü vasat kendi gibi olana ve kendi gibi davranana saygı duyup itibar etmez. Ayrıca vasat denilen avamın basit hallerine katlanmak için de onlardan ayrışmak gerekir. Son söz; İnsanlığın yarattığı en yıkıcı güç, vasatların dayanışmasıdır. Dikkatli takip edersek bu insanlar arasında adı konmamış bir dayanışma görürüz. Vasat her zaman vasatı tutar, çünkü başka bir vasatın varlığı kendisinin de varlığımın teminatıdır. Vasat, yeteneğin hasmıdır...